Po weekendowe przemyślenia – Partner Ten tekst przeczytasz w 3 minut

Partner – to osoba bardzo ważna. Jak ważna w życiu małżeńskim, tego chyba nie muszę pisać. Dla mnie przez lata związanego ze środowiskiem jaskiniowo-wspinaczkowym, partner kojarzy się z osobą z którą byłem związany liną, od której zależało nawet moje życie. W świecie gier planszowych również mamy do czynienia z partnerem… do grania. Dzisiaj chciałbym odpowiedzieć na pytanie, czy ta postać jest ważna.

 

Osoby grające w gry planszowe dłuższy czas, na pewno spotkały się z sytuacją kiedy dana gra, świetna w naszym mniemaniu, przy rozgrywce z pewną grupą ludzi zaczyna robić się straszna. Zagrywając kartami, rzucając kośćmi marzy nam się by ta rozgrywka już się skończyła. Co jest tego powodem? Może to być nastrój chwili, zły dzień, złe samopoczucie. Może być bardzo nieciekawa rozgrywka, losowość gry pokazała nam swoje złośliwe oblicze. W końcu może to być partner. Z mojej obserwacji powodem jest przeważnie ten ostatni element. Szereg cech jakie posiadamy może dla jednej osoby być czymś normalnym, dla drugiej może być nie do strawienia. Gram w gry planszowe od wielu lat. Grałem sportowo w go, gram zabawowo w różnych miejscach. Poznałem w swoim życiu dziesiątki, ba może i setki graczy o różnych cechach. Chciałbym przedstawić Wam kilka charakterystycznych postaci, które mogą zepsuć nawet najlepszą rozgrywkę… Nie twierdzę że jestem ideałem. Czasami objawia się we mnie osobowość która może pasować do jednej z poniższych. Jeśli coś takiego nastąpi, proszę Was, którzy kiedyś ze mną zagracie – nazwijcie to po imieniu!

 

W kolejności alfabetycznej:

 

Maruda – przykładem może być bohater Smerfów ;-) Każdy element gry jest zły, każdy jest bez sensu. To źle zrobione, tu za duża losowość, tamto nieciekawe. Porada dla Marudy, jeśli wszystko jest złe, nie siadaj do gry. Poczekaj na lepszy nastrój.

 

Mistrz – zna najlepiej wszystkie niuanse gry, ba zna najlepiej wszystkie gry. Ciągle pokazuje co skąd jest wzięte, nie potrafi wczuć się w atmosferę zabawy. Najważniejsze dla niego to rozpracowanie mechaniki, znalezienie źródeł powstania tytułu. Osoba nie groźna, nawet bardzo interesująca. To co odkryje może być bardzo ciekawe… ale po grze.

 

Myśliciel – czas dla niego nie ma znaczenia. Może zapętlić się w swoich obliczeniach, odlecieć gdzieś w dal i obudzić się po jakimś czasie z widocznym niezrozumieniem w oczach. Zachowanie bardzo często spotykane u dzieci. O ile jednak można im wybaczyć, to dorosły powinien się zastanowić po co zasiadł do planszy. Sole trzeźwiące, mocna herbata, kawa… pamiętaj, że grasz z innymi ludźmi!

 

Naśmiewacz – ten osobnik może być bardzo irytujący. Jego ulubiona część gry to naśmiewanie się ze współgraczy. Może nie bezpośrednie, ale poprzez szereg ciągle wypowiadanych haseł: „jak ja dobrze gram”, „o tak się rzuca”, „takimi ruchami to ty nie wygrasz”, „slaby dzisiaj jesteś” itp. Tym razem porada dla współgraczy – wywalić osobnika ;-)

 

Płaczek – osoba dość często spotykana. Zawsze ma pecha. Jeśli gra ma element losowy, ten na pewno działa przeciwko płaczkowi. Jeśli nie ma elementu, to nie gra w nią – bo jest niesprawiedliwa. Faworyzuje gracza znającego dłużej dany tytuł. Potrafi zepsuć najlepszą rozgrywkę ciągłym narzekaniem. Co mogę takiej osobie polecić – podziel się swoimi żalami po grze.

 

Podpowiadacz – ten ruch będzie lepszy – to jego motto. Czasami zachowuje się tak w dobrej intencji. Chce pomóc. Jednym osobom to nie przeszkadza, innym wręcz przeciwnie. Najlepiej uważać na innych grających, jakie mają podejście do rozgrywki. Jeśli grę traktują bardzo serio, to należy zamknąć buzię na kłódkę.

 

Prowokator – lubi denerwować i podpuszczać innych graczy przeciwko sobie. Podobają mu się konflikty jakie występują w trakcie gry. Praca nad sobą to jedyne rozwiązanie… ewentualnie granie w gry typu GOT.

 

Rezygnator – bardzo niebezpieczny osobnik. W razie ewidentnej przegranej potrafi stwierdzić że gra jest bez sensu i nie gra więcej. Należy unikać takich partnerów. Gra to zabawa, odejście od niej w trakcie rozgrywki świadczy o braku szacunku do innych osób.

 

Wygrywacz – wygrana za wszelką cenę to jego motto. Nie ważne czy gra z dziećmi, czy na luźnej imprezie. Musi wygrać. Od tego zależy jego… honor?? Jeśli przegra, odchodzi od gry zrozpaczony, wściekły, psuje zabawę innym. Więcej luzu, pamiętaj, że nie gramy o złote majtki!

 

Takich partnerów możemy spotkać. Pewnie macie inne spostrzeżenia, podzielcie się nimi. Faktem jest że z dobrym partnerem możemy się świetnie zabawić nawet przy słabej grze i na odwrót. Zły partner może zepsuć nawet najlepszą zabawę. Życzę Wam tych pierwszych.