Strajk – rzut okiem Ten tekst przeczytasz w 3 minut

Już niedługo, bo dokładnie 4 października na nasze ekrany kin wchodzi film Andrzeja Wajdy pod tytułem Wałęsa. Człowiek z nadziei. My zaś przy tej okazji otrzymamy grę Strajk autorstwa Karola Madaja, który już powoli staje się specjalistą od polskiej tematyki historycznej.

Gra trafia do nas w porządnym pudle wielkości Kolejki. Grafiki na kartach, planszy oraz planszy graczy są utrzymane w ciekawej konwencji, choć nie wiem czy nie zbyt wyszukanej jak dla przeciętnego odbiorcy (mi osobiście bardzo się podobają). Przypomina to nieco szatę graficzną Kolejki, co zresztą nie dziwi, bo za oba tytuły odpowiada to samo studio graficzne. Do tego dochodzi pokaźny znacznik Wałęsy, naprawdę kawał drewna. Ale mnie osobiście najmilej zaskoczyła wypraska. To chyba po prostu najlepsza wypraska w polskiej grze jaką było mi widzieć (mam na myśli stricte gry polskich autorów). Tu naprawdę wszystko ma swoje miejsce. Oprócz tego dostajemy do ręki sporą dwujęzyczną instrukcję wraz z tekstem historycznym. Sama instrukcja gry to kilkanaście stron i myślę, że w dobry sposób opisuje rozgrywkę, nawet dla osób, które nigdy wcześniej nie miały do czynienia z mechaniką budowania talii.

No właśnie, dochodzimy do rdzenia gry. Jest nim popularna mechanika rozpowszechniona przez Dominiona. Połączenie fabuły z mechaniką zostało tu zrobione w nieco abstrakcyjny sposób, bo oto wszyscy niejako wspieramy tytułowego Lecha w pozyskiwaniu kolejnych środowisk do naszych racji. Począwszy od robotników, poprzez studentów, korespondentów, a skończywszy na ekspertach, którzy to mają nam pomóc  wynegocjować słynne postulaty. Otóż nasza docelowa talia to różne środowiska społeczne, które udało nam się przekonać do naszych racji. Talia na początku składa się głównie z kart chodzenie i gadanie, które służą do pozyskiwania kolejnych kart. Poruszanie oznacza przesuwanie drewnianego znacznika w miejsce, gdzie można pozyskiwać kolejne karty. Wszystkie zaś karty mają dodatkowe funkcje typowe dla tej mechaniki, jak dodatkowe dobieranie kart, czy odrzucanie z tali.

Tak więc można powiedzieć, że mamy tu do czynienia z „Dominionem-lite” połączonym z planszą. Ten opis na pewno nie zachęci zaprawionych graczy, ale jak domyślam się nie oni są grupą docelową tej gry. To po prostu tytuł dla rodzinnych graczy, którzy podobnie jak w przypadku Kolejki, być może po raz pierwszy spotkają się z nowoczesnymi grami planszowymi. Dwujęzyczna instrukcja zaś daje szansę na sukces tej gry za granicą. Tak więc cel (promocja historii i wzbogacenie wiedzy) jaki postawił sobie wydawca gry, czyli Narodowe Centrum Kultury, w mojej opinii jest spełniony. I zapewne o tej grze usłyszmy więcej w popularnych mediach.

Na koniec nie można nie wspomnieć o samej tematyce gry i kontrowersjach wokół osoby Lecha Wałęsy. Na pewno przy okazji filmu z nową siłą rozpęta się dyskusja nad jego przeszłością, co rykoszetem uderzy w sam film i zapewne grę Karola, tym bardziej, że jest on pracownikiem IPN-u. Co zresztą już można zobaczyć na naszym forum. Ale jak sam autor się wypowiedział „Jak wszystkie moje gry, tak i ta, ma zainteresować tematem i zainspirować do samodzielnych poszukiwań w bogatej literaturze autorstwa między innymi moich kolegów z Biura .” Co, miejmy nadzieje,  choć w części pozwoli bardziej skupić się przy okazji „Strajku” na samej grze, niż wspomnianych dyskusjach. U nas pewnie w przyszłym miesiącu przeczytacie w recenzji jak sama gra się broni. Jak ktoś chce to już może zapoznać się z instrukcją.