GamesFanatic.pl Gry planszowe, karciane, recenzje, felietony, nowości ze świata.
Six Days of Glory (Sześć dni Chwały) jest grą przedstawiającą wydarzenia z lutego 1814 roku we Francji. Gra została wydana przez Clash of Arms, a jej twórcą jest Kevin Zuckner, weteran gier z epoki Napoleońskiej.
Po klęsce pod Lipskiem w 1813 Napoleon wycofał się do Francji i przygotowywał do odparcia ataku sprzymierzonych.
W styczniu 1814 ofensywa na Francje ruszyła. Pod Brienne 29 I Napoleon odparł Bluchera, jednak 1 II pod La Rothiere poniósł klęskę, która jednak została rozdmuchana przez sprzymierzonych i stała się dla nich gorsza niż porażka. Uwierzyli, że Napoleon nie jest już groźny, ruszyli w kierunku Paryża.
Blucher ze swoją Armią Śląska maszerował doliną Marny a Schwarzenberg z Armią Czeską doliną Sekwany. Wykorzystał to Napoleon i 9 lutego uderzył z swego ulubionego położenia środkowego, na rozciągniętą na 50 km w marszu na Paryż armię Bluchera. 9 II pobił rosyjki korpus Ołsufiewa pod Champaubert, 11 II pod Montmirail rozbił rosyjski korpus Osten-Sackena, 12 II pod Chateau-Thierry pobił pruski korpus Yorcka, 14 II pod Vauchamps rozbił korpusy Kleista i Ziethena pod dowództwem Bluchera. Blucher uciekł za rzek Marne.
Armia Bluchera, licząca 56tys. żołnierzy w ciągu 6 dni straciła 16tys. i 47 dział. Napoleon z ponad 30tys. stracił 4tys. żołnierzy. Mimo wielkich zwycięstw Napoleona, porównywanych często do jego pierwszej kampanii we Włoszech, nie zdołał on zniszczyć armii przeciwnika. Błoto, zmęczenie koni i rzeki uniemożliwiły mu to. W krótkim czasie sprzymierzeni uzupełnili Armię Śląska.
Gra przedstawia okres od 9 II do 14 II 1814 roku. Każdy dzień dzieli się na trzy tury – ranek, popołudnie i noc. Mapa o wymiarach 34×22 cala przedstawia teren od Meaux do Chalons s.Marne (z tym, że tych miast nie ma na mapie), zaledwie kilkanaście km na wschód jest Paryż. Mapa jest bardzo ładna i daje „poczuć” zimę lutego 1814 roku, plansza jest chropowata przez co żetony się tak nie ślizgają.
W grze jeden heks – ok. 1,6km. Skala jednostek to dywizja.
Gra ma klasyczny układ tur – najpierw tura gracz A, potem tura gracz B. Każda tura składa się z 4 faz – faza reorganizacji wyeleminowanych jednostek, faza dowodzenia, faza ruchu i faza walki.
Gracze nie widzą sił jednostek przeciwnika i dowiadują się o sile dopiero podczas walki. W grze bardzo ważne jest dowodzenie, czy jedostka jest w zasięgu swego dowódcy korpusu, a ten dowódcy armii. Jednostki i dowódcy korpusów mogą samodzielne próbować działać mimo braku kontaktu ze sztabem armii.
Gracz ma do wyboru ruch zwykły lub też marsz po drodze. Musi pilnować się przed podjazdami lekkiej kawalerii, pilnować linii zaopatrzenia (swoich wozów), łączności pomiędzy korpusami, a dowódcą armii. Może reorganizować swoje jednostki, które zostały wyeleminowane podczas walki.
Strefy kontroli są bardzo „lepkie” i można je opuścic tylko w wyniku walki lub w turze nocnej. Bitwy sa bardzo krwawe i śmiertelne (zarówno dla jednostek jak i dowódców!), jednak zniszczenie jednostki nie oznacza jej totalnej eleminacji (jednostki mają 2 „levele” siły). W tamtych czasach nie często zdarzało się by całe jednostki przestawały odrazu istnieć. Najczęście taka jednostka bywała rozbita, uciekały z pola bitwy, w grze po jednym dniu oddział nadaje się do reorganizacji (chyba, że nie miała możliwości odwrotu – dlatego tak ważne jest obkrążanie przeciwnika). Reorganizacja pociąga jednak za sobą czas i „zajęcie” dowódcy korpusu, a czas-szybkość działania jest bardzo ważna w tej grze, szczególnie dla Francuzów.
Eleminacja jednostek pociąga za sobą także upadek morale danego korpusu i może prowadzić do demoralizacji jednostek. Specjalne zasady dla gwardii, niektórych dowódców, atakowania „kombinowanymi” rodzajami broni. Lekka kawaleria może rozpadać się na małe oddziały, rozpoznając przeciwnika, zagrażając liniom komunikacji i zaopatrzenia.
Gracze dostają do rozegrania trzy scenariusze: Bitwa pod Champaubert 10 II, Bitwa pod Montmirail 11 II i Bitwa pod Vauchamps 14 II oraz całą kampanię od 9 do 14 II 1814 roku. punkty zwycięstwa otrzymują gracze, za zadane straty, zdobyte wozy zaopatrzenia, wycofane jednostki z mapy (tylko koalicja).
Jedynym minusem gry, która jest po prostu fajna :), jest instrukcja, która należy „updejtować” erratą oraz przeczytać „Questions & Answers”, gdyż czasami jest niejasna. Errata i Q&A dostępne pod www.grognard.com.
W pudełku (choć ja kupiłem wersje foliową) znajdziemy mapę, instrukcję, 280 sztancowanych żetonów (połowa to markery), trzy karty ustawień wojsk (francuska, pruska i rosyjska – Armia Śląska Bluchera była dwu-narodowościowa).
Żetony są naprawdę ładne tak samo jak i mapa. Gra zaś jak pisałem jest bardzo fajna, szczególnie dla graczy lubiących skalę operacyjną.
Ten artykuł został pierwotnie opublikowany w serwisie Gry-Planszowe.pl.