III Lubelskie Manewry Strategów Ten tekst przeczytasz w 7 minut

20-22.X.2006 r. KULWspaniałe, prawie bezsenne trzy dni konwentu minęły bezpowrotnie. Już po raz trzeci pojawili się stali bywalcy, jak i zupełnie nowi amatorzy „ciężkich” gier strategicznych. Manewry jak co roku odbyły się dzięki zaangażowaniu studentów Sekcji Historii Wojskowości KUL, a szczególnie Andrzeja Gładysza „Gladky”, który był prawdziwym mózgiem całej operacji. Sprawy lokalizacji, krótkich noclegów i aprowizacji zorganizowano bez zarzutów. Pojawili się także dziennikarze z Gazety Wvborczej, w efekcie czego powstał artykuł prasowy oraz kilka krótkich audycji radiowych (Radiowa Jedynka, Radio BIS, Radio Wawa) z udziałem Gladkyego.

Atmosferę panującą w trakcie tych trzech dni należy uznać za wyśmienitą. Po początkowym podziale graczy na zwolenników gier polskich Dragona i obecnych Taktyki i Strategii oraz z drugiej strony gier zachodnich – głownie GMT, doszło do przemieszania składów i zapoznania szerszej publiki z nowymi systemami. Co ciekawe zaprezentowane nieco eksperymentalnie, przeze mnie i Andreasa, Eurogry cieszyły się szczególną popularnością. Dwa tytuły – Mare Nostrum i Cash and Guns – traktowano jako swoistego rodzaju przerywniki między dłuższymi rozgrywkami, mimo tego młodzi adepci zakochali się w nich.

Impreza zgromadziła prawie sześćdziesięciu gości z całej Polski, co dla tego rodzaju hobby stanowi znaczny odsetek. Otóż aktywnie uczestniczących w różnego rodzaju konwentach oraz omawianiu i dzieleniu się opiniami na temat gier strategicznych jest około pięciuset osób w całym kraju. Ta mała grupa miłośników historii wojskowości realizuje swoje koncepcje i przemyślenia na mapach wielu gier strategicznych. Zgromadzenie choćby dziesiątej części tego kręgu hobbystów nie jest rzeczą prostą. Stąd coroczna inicjatyw lubelska zasługuje na szczególny szacunek. W sposób fenomenalny integruje środowisko i często oczyszcza atmosferę dzięki rozmowom „face to face”.

Pierwsze dwa dni zdominowały dwie potężne rozgrywki sztabowe. Pierwsza z nich zgromadziła, przy gigantycznej mapie, aż szesnastu graczy. Podzieleni na dwa zespoły otrzymali przydziały do konkretnych armii oraz korpusów/grup operacyjnych. Od Morza Bałtyckiego „aż do samiuśkich Tater” rozgorzał zacięty bój. Przez siedem etapów trwała zawzięta bitwa graniczna. Polacy zostali zmuszeni do opuszczenia swoich pozycji na całej długości frontu. W Małopolsce i centralnej części kraju odwrót przebiegał planowo. Faszyści nie uzyskali przełamania w skali operacyjnej. Natomiast do nieszczęścia doszło na północy. Armia Pomorze została dość mocno poturbowana przez korpus pancerny Guderiana oraz nacierającą z Rzeszy piechotę. Do trudnych walk dla polskiego dowództwa doszło również na północnym Mazowszu. Tak oto zakończył się pierwszy akcent kampanii wrześniowej i tym samym cała planowana operacja.

Druga wielka rozgrywka przeniosła nas w okres I Wojny Światowej. Front Wschodni 1914 w skali brygada/dywizja. Tym razem do gry przystąpiło dziesięciu graczy w drużynach po pięć osób. Założenia rozgrywki obejmowały dwuszczeblowe dowodzenie. Armiami Austro-Węgier i niemieckimi dowodził jako naczelny Zulu von Auffenberg. W rolę Wielkiego Księcia Michała, głównodowodzącego rosyjskiego, wcieliłem się ja. Już miesiąc przed Manewrami dzięki internetowi prowadziliśmy rozgrywkę polegającą na koncentracji mobilizowanych sił. Początkowe rozstawienie ugrupowań stanowiło dla obu stron pewne zaskoczenie. Przez pierwsze etapy Państwa Centralne przeszły do zdecydowanej ofensywy na kierunku lubelskim i na Mazurach. Dobrze rozwijające się natarcie utknęło z powodu braków w aprowizacji. Czas działał na rzecz Rosjan. Przybywające kolejne transporty kolejowe z dywizjami carskimi szybko wyrównały dysproporcję. Współpracujące armia rosyjskie Puzia i Panzerfana wbiły się klinem w lukę między ugrupowanie austriackie, zmuszając CK żołnierzy do odwrotu na teren Galicji. Z rejonu Gór Świętokrzyskich wyszedł kolejny atak skierowany wprost na Kraków. Sytuacja na tyle skomplikowała się w tym rejonie, iż jenerał Zulu zdecydował się przysłać rezerwy do powstrzymania nacierających hord Rosjan. Na Mazurach cała 8 Armia niemiecka uderzyła flankowo na moją 1 Armię. Przez siedem dni trwał bój manewrowy obydwu wielkich zgrupowań. W efekcie zagrożona odcięciem 1 Armia wykonała odwrót i siłą wywalczyła sobie przejście na teren Cesarstwa Rosyjskiego. Wymęczone jednostki obu stron nie były już zdolne do dalszych krwawych starć. Również tu czas działał na korzyść Rosjan. W tym czasie 2 Armia wkraczała na teren Prus, na głębokie tyły 8 Armii niemieckiej, w celu odcięcia jej wszelkich dostaw zaopatrzenia. Sytuacja strategiczna nie pozwalała na wyłonienie zwycięzcy. Operacje toczyłyby się jeszcze długo. Niestety musieliśmy przerwać powyżej opisane zmagania.

<
div align=”justify”>Od lewej: ja, Puzio, Zulu, Panzerfan przy gigantycznym Ostfroncie.

Po raz kolejny Sławek Łukasik „Zulu von Auffenberg” zaprezentował nowy scenariusz do gry pt. Orzeł Morski. Tym razem walki toczyły się między flotą włoską a brytyjską nieopodal Przylądka Matapan. Bitwa morska rozpoczęła się od pogoni za uciekającymi krążownikami i niszczycielami Royal Navy Force B. Po dołączeniu lekko uszkodzonych uciekinierów do grupy głównej admirała Cunnighama, role odwróciły się. Teraz Włosi czym prędzej pędzili w stronę swoich okrętów ciężkich. Do generalnej batalii miało dojść wkrótce. Na morzu spotkały się takie monstra jak włoski pancernik Vittorio Veneto oraz brytyjskie pancerniki HMS Warspite, HMS Valiant, HMS Barham oraz lotniskowiec Formidable. W wyniku prowadzonych manewrów, ostrzału i torpedowania uszkodzone zostały brytyjskie pancernik oraz lotniskowiec. Włoski pancernik bez szwanku przetrwał nalot dwóch eskadr samolotów przeciwnika.

Przez drugi i trzeci dzień odbyły się też szkoleniowe rozgrywki w Mare Nostrum. Prostota mechaniki, możliwości negocjacji i ciekawa forma handlu bardzo przypadły uczestnikom do gustu. Rozgrywki do tego stopnia wciągały, że na zakończenie konwentu uczestnicy wysyłali mnie na zwiedzanie Lublina, abym tylko dał im jeszcze trochę czasu na dokończenie partii.

W Cash and Guns zagrało chyba najwięcej osób. Elementy gry wywołały olbrzymie zdziwienie. Dla większości strategów takie wynalazki jak np. gumowe pistolety jako integralne części rozgrywki są rzeczą niespotykaną. Niemniej miło spędzali przy tym tytule czas wszyscy, którzy tylko chcieli spróbować swoich sił w działalności mafijnej.

W trakcie trwającej imprezy zawitali do nas goście z forum gry-planszowe w osobach Xshadowa (mistrza Osadników z Catanu z 2005 r.) i Tomka. Nie dotarł natomiast Tredo, jeden z organizatorów lubelskiego Falconu (impreza już za miesiąc 17-19.XI). Rozmawialiśmy na temat możliwości zorganizowania w Lublinie cyklicznych spotkań miłośników eurogier oraz strategów pod jedną strzechą, jak to ma miejsce w Warszawie. Jako miejsce potencjalnie nadaje się miejscowy Klub Go. Wstępnie zapoznałem Gladkyego i Tomka, aby skoordynowali wysiłki w celu podjęcia starań uwieńczenia sukcesem tej inicjatywy. Grupa lubelska liczy około 15 osób co daje podstawę do zarażania bakcylem planszówkowym kolejnych niewinnych duszyczek.Ponadto nieco później Tomek zebrał grupę i wytłumaczył zasady Warrior Knights. Niestety nie wiem jak odebrali ją jej uczestnicy.

W drugim dniu prezentowałem własną grę pt. Wojna Burska, którą obecnie dość intensywnie testuję. Z racji braku kości oraz dość egzotycznej mechaniki pojawiły się kolejne pytania i sugestie. Osoby, które zapoznały się z nią, zaobserwowały duży walor edukacyjny, dzięki zastosowaniu wątku przyczynowo skutkowego.Generalnie Smolnianie na zmianę tracili w ciągu tych dni głos z racji częstych wyjaśnień niuansów różnych gier i wielokrotnego tłumaczenia przepisów. Ja przypłaciłem to megabólem głowy w ostatnich godzinach Manewrów. Przez ten stan zdrowia nie dokończyłem z Xshadowem i Tomkiem pokazowej gry w Byzantium. Miałem siłę aby tylko oglądać ich pojedynek w Wings of War. Z misji zapoznania naszych kolegów z nieco innego rodzaju produktami świata gier planszowych wywiązaliśmy się dość zadowalająco.

Dziękuję za wsparcie moim kompanom z Klubu na Smolnej. Pozdrawiam Zulusa i Panzerfana – cieszę się z naszej rozmowy odbytej na stołówce KUL. Gratuluję Gladkyemu kolejnej edycji Manewrów oraz wspaniałej Poziomki, z którą spędziłem kilka miłych chwil.

Jak już od dawna wiadomo, że wszystko co dobre szybko się kończy. Największy coroczny konwent strategów należy już do przeszłości. Dla większości jego uczestników zaczął się czas oczekiwania i odliczania dni do kolejnej tego typu imprezy.

Twilight Struggle