Super Duper Games – piramidki i spółka online Ten tekst przeczytasz w 3 minut

Mam nadzieję, że po moich poprzednich felietonach przybyło parę osób zainteresowanych systemem piramidkowym. Pierwsze piramidowe produkty pojawiły się też w polskich sklepach (nareszcie!). Fajnie jednak byłoby spróbować konkretnych gier przed zakupem – dlatego w dzisiejszym odcinku (po dłuższej przerwie) skupimy się na serwisie który to umożliwia – Super Duper Games (w skrócie SDG).

SDG to portal umożliwiający granie online w ponad 100 gier. Do działania wymaga tylko przeglądarki z Javą. Zakładamy darmowe konto (procedura jest banalna i chyba nie wymaga wyjaśnień) i już możemy śmigać w co tylko zapragniemy.

Wróć! Z tym „śmiganiem” trochę przesadziłem. Gry na SDG nie toczą się w czasie rzeczywistym, lecz turowo. System taki określa się czasem także PBEM (Play By EMail) – logujemy się na SDG, wykonujemy posunięcie, przeciwnik dostaje mailem powiadomienie „teraz Twój ruch”. Kiedy to przeczyta (być może parę dni później), wchodzi na stronę, robi swój ruch, o czym zostaniemy poinformowani mailem. I tak ruch po ruchu zmierzamy do końca rozgrywki. Jeśli szukamy partnerów do gry, tworzymy nową rozgrywkę i czekamy spokojnie, aż ktoś przyjmie wyzwanie (może to trwać parę dni, a nawet tygodni).

Jakie są plusy takiego rozwiązania? Przede wszystkim to, że nie musimy specjalnie umawiać się z przeciwnikiem na konkretną godzinę. Możemy wykonać nasz ruch wtedy, kiedy mamy akurat wolną chwilę (w tym miejscu pozdrawiam tych, którzy nastawiają sobie budzik, żeby w środku nocy wysłać gdzieś swoją ogame’ową flotę). Żeby jednak partie nie rozwlekały się ponad granice przyzwoitości, można ustawić ograniczenia (np. trzy dni na jeden ruch). Wadą gier turowych, czy też PBEM, jest przede wszystkim ich powolność, absolutna utrata dynamiki. Dla niektórych tytułów to wręcz rozkłada grę.

Przejdźmy jednak do SDG. Z całą pewnością spośród gier tu dostępnych jedne lepiej, inne gorzej nadają się do rozgrywek turowych. Wybór jest jednak na tyle szeroki, że nietrudno wyłowić swoją perełkę. Mamy tu tytuły piramidkowe, piecepackowe, gry na klasycznej szachownicy, wariacje na temat wari (mancali). Na szczęście twórcy strony zaimplementowali system filtrów ułatwiających znalezienie „gry naszych marzeń”. Można wybrać gry 2-, 3-, lub 4-osobowe, można odfiltrować tylko Icehouse, tylko gry słowne, gry na planszy heksagonalnej, i tak dalej.

Żeby trzymać się motywu przewodniego naszego cyklu felietonów, wybierzmy „Icehouse„. Teraz jasne, dlaczego właśnie o SDG piszę w cyklu piramidkowym. Najpopularniejszą grą SDG jest uważane za jedną z najlepszych gier piramidkowych Homeworlds. Trzecia co do popularności gra SDG to piecapackowo-piramidkowe Alien City. Znajdziemy tutaj też znane z książki „Playing with Pyramids” Marsjańskie Szachy (Martian Chess), Volcano, Pikemen i Zendo.

Autor strony udostępnia też interfejs programistyczny (API), dzięki któremu można zaimplementować zupełnie nową grę dostępną przez SDG. Podobno (przyznaje to sam autor) API pierwotnie nie miało być udostępniane, stąd nie jest zbyt intuicyjne, ale na szczęście znajdują się zapaleńcy, którzy co jakiś czas poszerzają „ofertę programową” SDG.

No właśnie. Gry dostępne na SDG zostaly zaprogramowane przez fanów, dlatego mogą mieć bardzo różną oprawę graficzną. Jedne ładniejsze, inne bardziej ascetyczne, jedne czytelniejsze, inne niezbyt. Dominuje zdecydowanie funkcjonalna prostota. Moim zdaniem warto jednak przemóc się i spróbować. Oczywiście – wielu użytkowników SDG to prawdziwi fani danego tytułu, więc w pojedynkach z nimi początkowo nie mamy szans. Ale zapytani, chętnie służą poradą czy wskazówkami taktycznymi. Dlatego bardzo polecam SDG – gdy nie możemy znaleźć przeciwników, gdy chcemy spróbować jakichś nowych gier, albo gdy po prostu chcemy czymś zapchać te poranne kilka minut między kawą a sprawdzeniem maili.