Papua – wariacja na temat Ubongo [Współpraca reklamowa z Egmont] Wydawca nie ma wpływu na treść recenzji
Ten tekst przeczytasz w 4 minut

Papua
Autor: Grzegorz Rejchtman
Liczba graczy: 2-4
Wiek: 8+
Czas gry: ok 30 min
Rok wydania: 2020
Wydawnictwo: Egmont
Instrukcja PDF oraz videoinstrukcja do pobrania/ do obejrzenia na stronie Wydawcy

Szanowni gracze – oto dostajecie kolejną – ani lepszą, ani gorszą – wariację Ubongo.

I niech was nie zmyli to, że pudełko jest niebieskie, a w środku kafelki do układania ścieżek (pardon, mostów) – choć w zasadzie jak na to patrzę, to nie mogę przestać myśleć, że są to tory kolejowe ;). Ale odkładając żarty tudzież uszczypliwości na bok – tak, to są mosty prowadzące z wyspy na wyspę a waszym zadaniem jest w czasie rzeczywistym połączyć trzy albo cztery wyspy (omijając przy tym wulkan wynurzający się z morskiej odchłani i łypiący na was czułym okiem). Kto pierwszy tego dokona – a każdy z graczy ma swój, dokladnie taki sam zestaw kafelków – ten krzyczy „Papua!” (ja to bym jeszcze dodała „Nowa Gwinea” ;))   i zaczynamy kosić punkty: tyle punktów ile każdemu udało się połączyć wysp. Zaznaczamy to przesuwając nasz pionek na planszy punktacji.

Przy okazji zwycięzca tego rozdania może sobie wybrać żeton (przyniesie od 1 do 4 punktów) – analogicznie do kryształków Ubongo ciągniętych z woreczka. Element losowości, z którego oczywiście możecie zrezygnować, ale który daje szansę wszystkim tym, którzy niespecjalnie sobie z grą radzą. Albo z upływającym czasem.

Można jak już mówiłam zrezygnować z losowości – wystarczy uznać, że każdy żeton to trzy punkty zwycięstwa. Żetony są o tyle ważne, że wyznaczają czas gry – 8 żetonów = 8 rund.

Jak się bawiłam?

Dobrze. Ja w ogóle dobrze się bawię z Ubongo – jest to seria, w którą lubię grać dla przyjemności, uważam też za wartościową, bo rozwija wyobraźnię przestrzenną, logiczne myślenie i ćwiczy refleks. Pokazuję ją studentom na zajęciach namawiając do wykorzystywania planszówek w edukacji. Papua nie odbiega od tego poziomu. Rozwiązywanie łamigłówki na stronie B (czyli tej z wulkanem, dodatkowym polem, którego nie wolno przykryć mostem) jest trudne. Ale i bez wulkanu – jak dla mnie – jest trudne. Nie, żeby niemożliwe, ale jednak rozwiązanie takiej zagadki zajmuje mi kilka, czasem kilkanaście minut (tak, w dobie koronawirusa grałam tylko partie dwuosobowe, ale w ramach rekompensaty umysłowej postanowiłam tak zwyczajnie zatrudnić moje szare komórki i porozwiązywać zadania).

Co innego wariant łatwiejszy. Kręcimy spinnerem (uwaga: nie wciskajcie przy składaniu za mocno, bo nie będzie chciał się kręcić), który wskaże wyspę, którą należy wywalić z tej układanki, czyli inaczej mówiąc ominąć. Kładziemy na niej dla przypomnienia żeton wulkanu (ona nadal tam jest i nadal nie można nad nią przerzucać mostów) i musimy połączyć z wylosowanym punktem startowym tylko trzy wyspy. Jest to zdecydowanie prostsze, a nadto możliwe na kilka różnych sposobów.

Podsumowując

Jak dla mnie to mocno zmieniona, ale jednak reimplementacja Ubongo – mimo, że oficjalne źródła (czyt. BGG) tego tak nie ujmują. Jest płaszczyzna, która wymaga wyobraźni i jest ukladanie kształtów na tej płaszczyźnie w czasie rzeczywistym. Tylko inaczej wygląda. Różnica polega na tym, że w Ubongo musimy wszystko zmieścić na zadanej przestrzeni, a podczas gry w Papuę musimy w określony sposób ułożyć kafelki – tak, aby nam się połączyły wyspy. No i jeszcze jedna różnica – nie wiemy, które kafelki należy wykorzystać (na pewno nie wszystkie). A zatem – jeśli lubicie Ubongo to i Papua wam się spodoba. Jak Ubongo nie trafiło w wasze gusta, to i Papua może nie trafić. Ot, i tyle.

Złożoność gry (3/10):

Oprawa wizualna (8/10):

Ogólna ocena (7.5/10):

Co znaczy ta ocena według Games Fanatic?
Dobry, solidny produkt. Gra może nie wybitnie oryginalna, ale wciąż zapewnia satysfakcjonującą rozgrywkę. Na pewno warto ją przynajmniej wypróbować. Do ulubionych gier jednak nie będzie należała.